Kahramanlar: Rana Duran
2 yıl önce
0
TBWA/İstanbul Reklam Yazarı Rana Duran, “kahramanın kim?” sorusuna yanıt arıyor: “Kahramanlar zaten bitmez bence, sadece şekil değiştirir.”
Rana Duran Copywriter, TBWA/İstanbul
Vallahi nerden baksan zor soru, çünkü nerden baksan belki binlerce kahraman vardır hayatımda. Anlatamadığımın hatırı kalacak belki, beni affetsinler. Ben hatırımda kalanlardan yazacağım.
Eskişehirliyim.
İlkokul yakın, yürüyerek gidip geliyorum.
Her sabah benimle birlikte okula yürüyen iki köpek var, karda kışta önümden yol açıyorlar bana. Onlar benim kahramanımdı misal.
Msn’de ne dinliyorum özelliği…
İlk aşkım, ilk aşkım olduğunu bilsin diye her türlü göndermeli şarkıyı açmışım.
Hem de ne kahramanımdı o özellik, en sonunda çocuk dayanamayıp yazmış bana.
Şimdi kendisi evli, buradan mutluluklar. :)
Yine ilkokulda bi’ 23 Nisan gösterisi.
Grup Hepsi rüzgarı esiyor o dönem, hepimiz “fangirl” olmuşuz.
4 kişi çıkıp bir şarkıda dans edeceğiz, öyle bir gösteri ayarlanmış bize.
Bilgisayar öğretmeni şarkıyı CD’ye eksik kaydetmiş.
Eksik derken, ilk 15 saniyeyi filan kaydetmiş anca.
15 saniye dans ediyoruz, sonra müzik kesiliyor küt diye.
(Burayı lütfen bi’ hayal edin.)
Ağladım ağlayacağım, gözlerim dolu dolu ama hala kıvırtıyorum müziksiz.
“Evet alkışlıyoruz kızlarımızııııı” diyerek lafa girip bizi sahneden sakince indiren ilkokul öğretmenim. O da benim kahramanım.
Üniversitedeyiz, öğrenci evi. Kedimiz evden kaçmış.
Sokak sokak aradık, kendisi evin altındaki kıraathanede amcaların okeyini izliyor kenardan.
Kedimin vizyonsuzluğuna mı üzüleyim,
onu bulduğuma mı sevineyim şaşırdığım bir durum.
Kıraathane sahibi “siz kedi arıyorsanız buraya bir tane geldi, okey izliyor” diyen dayı.
Sen de kahramanımsın be…
Açacak bulamayınca biramı açtığım çakmak,
“pandemi nedeniyle kiranızda artış olmayacaktır” mesajıyla beni insanlığın ölmediğine ikna eden ev sahibim,
düştükçe beni çok seri yükselten
kült olmuş komik videolar ve 90’lar Türkçe pop,
beni artık tanıdığı için ben tekrar gidene kadar
“bunları seversin” deyip bana kitaplar ayıran sahaf sahibi amca,
Barış Bıçakçı ve tüm eserleri…
Mağaza açılışlarında göbek atan tüm kahramanlar!
B12 eksikliğim yüzünden her şeyi unuturken hayatımın her detayını hatırlayıp
hafıza cloud’um olan 14 yıllık en yakın arkadaşım Zeynep,
adımı taşıyan bir şiir yazıp üniversite fanzininde yayınlatan çocuk,
bana muntazam bir kakül kesen kuaförüm Yalçın abi,
adını Feriha koyduğumuz robot süpürgemiz… (burada random atacakım ama editörden geçmez diye atmadım, siz attım sayın.)
Hepsi, hakikaten de kahramanım benim.
Bazen çok da matah değiller uzaktan bakınca
ama bir anda gelip kurtarıyorlar işte seni.
Velhasıl, hayatıma dokunan şeyler/kişiler öyle bir taneyle bitmiyor.
Bitmemeli de.
Hatta bana sorarsanız kahramanlar zaten bitmez bence, sadece şekil değiştirir.
Bu yazı ilk kez Campaign Türkiye’nin 127. sayısında yayımlandı.
