Nabs Bölge Müdürü Kate Harris: “Hayatlarındaki en önemli değişikliklerinden birini yaşayanları desteklemek için en çok neye ihtiyaç duyacaklarını sorun.” diyor.
İlk sıcak bastığı zamanlarımı hatırlıyorum. En sevdiğim restoranlardan birinde özel bir akşam yemeğindeydim. Erken bir sonbahardı, çok sıcak değil ama soğuk da değildi. Bu hissettiğim son şeydi. İç vücut ısısından o kadar bunaldım ki, muhtemelen akşamın yarısını dışarıda durarak, soğumaya çalışarak, içeri geri dönerek kızarmış ve terli görünmemeye çalışarak geçirdim.
Bana ne olduğunu gerçekten bilmiyordum. Birkaç hafta sonra menopoza girdiğimi fark ettim. Birden adetlerim durdu. Dürüst olmak gerekirse, bundan memnun oldum çünkü her zaman acı verici ve ağır olmuşlardı. Artık bu sorunu yaşamayacağımı bilmek, aslında beni biraz mutlu etti.
Kısa bir süre sonra gerçeklik baskın geldi; her gün sayısız ateş basması, korkunç gece terlemeleri, uykusuz geceler, ruh hali değişimleri ve sanki kendim olmadığımı hissetmeye başladım. Bazen dışarıdan kendime bakıyormuşum ve bana olanlar üzerinde hiçbir kontrolüm yokmuş gibi hissediyordum.
Bu konuda birileriyle konuşmam biraz zaman aldı. Önceleri inkâr ettim. Her şeyi menopoza bağlayan kadınlardan biri olmak istemedim. Sabırlı olmak ve telaşlanmadan hayatıma devam etmek istedim. Özellikle kocama gerçekten mücadele ettiğimi itiraf etmek istemedim. Muhtemelen sürecin yaklaşık iki yılına kadar ne kadar mücadele ettiğimin farkında değildim. Bana en yakın insanlar, özellikle de kocam için çok zor olduğunu bildiğim için aşırı duyarlı oldum.
Çalışmak açıkçası zordu. İş yerinde ne zaman semptomlardan birini yaşasam, neler olup bittiğini örtbas etme veya gülme ihtiyacı hissettim. Özellikle yarı yaşımdaki insanlarla dolu odalarda otururken, yaş ayrımcılığına düşmek veya menopoza girdiğim için dışlanmak istemedim. Toplantıdayken aniden sıcaktan bunalıp rahatsız hissettiğim birçok an oldu. Utancımı gizlemek için odadan çıkarken başkalarının utanmasını engellemek için espriler yapmaya çalışırdım. Geceleri uykusuzluğum o kadar şiddetliydi ki ertesi gün zar zor çalışabiliyordum.
Menopoz, her kadın için yadsınamaz bir yaşam gerçeğidir. Peki neden bunu henüz normalleştirmedik? Dahası, neden bunu yaşayanlara yardım etmek için daha fazlasını yapmıyoruz? Sektörümüzde menopozla ilgili tabulardan kurtulmanın zamanı geldi, böylece bunu yaşayanlara anlamlı ve empatik destek sunabiliriz.
İşverenler, menopozdaki insanlara işlerinde gelişmeye devam edebilmeleri için ihtiyaç duydukları esnekliği ve desteği sağlamalı, ekip başarısına katkıda bulunmalıdır. Menopozun gerçekte ne anlama geldiğine dair farkındalığı artırmak için daha fazlasının yapılması gerekiyor.
Eğitim, konuşma ve yapılandırılmış destek çok önemli. Utanma korkusu olmadan açık olma yeteneği, kötü geçmiş bir geceden sonra işe daha geç başlamak ve gerektiğinde mola vermek gibi daha fazla esneklik… Bu faktörlerin hiçbiri, çalışanların yeteneğini tehlikeye atmaz. Aksine daha iyi sonuçlar ve daha uzun, daha keyifli bir kariyer oluşturmaya yardımcı olurlar.
Nabs Bölge Müdürü ve Harris Talent Genel Müdürü
Bu yazı ilk kez Campaign Türkiye’nin 118. sayısında yayımlanmıştır.